Reisverslag van bezoek aan Oekraïne van 7 t/m 19 november 2016
Beste mensen,
Zoals elk bezoek aan Oekraïne anders is, was dit ook weer een hele nieuwe ervaring.
De inhoud was anders dan vorige keren, wel met een aantal zelfde elementen!
Als eerste was er weer contact met de Nederlands Ambassade in Kiev.
Het is goed om steeds weer even bij te praten en de mensen daar op de hoogte te houden van onze activiteiten en plannen.
Het bleek dat er vanuit de ambassade contact is met een bureau van de United Nations Development Programme (UNDP) in Zhytomir,
dat zich bezig houdt met decentralisatie. Een nieuwe zoektocht in de toekomst. Maar eens kijken of het contact daarmee waardevol is.
Verder ontmoetten we onze Oekraïense vertaalster Olena weer met wie we toekomstige projecten bespraken en lopende zaken afhandelden.
Daarbij maken we overeenkomsten en wordt er contant betaald tegenover voldane nota’s.
De volgende dag, dinsdag, hadden we de gebruikelijke gesprekken met Dr. Basjek en Dr. Maria Beregova.
Dit is altijd het eerste contact in Zhytomir, uiteraard samen met onze tolk.
Dan wordt de planning voor de cursus doorgesproken en komen vaak nieuwe dingen aan de orde.
Van hun kant was er het verzoek een paar “ambulatoria”, soort basis gezondheidsposten te bezoeken en daarover een aantal vragen te bespreken. Zo hebben we van onze kant afspraken gemaakt aan het einde, het werk dat tot nu toe gedaan is,
eens grondig te evalueren. Heeft het zin om verder te gaan? Of is het juist goed om te stoppen?
Geheel nieuw was onze vraag naar de deskundigheid van de “hulpkrachten” voor de dokters.
Het College, het opleidingsinstituut voor verpleegkundigen, verloskundigen en tandartsassistenten wilden we bezoeken om hierin wat inzicht in te krijgen.
De onderwerpen voor deze cursus waren:
- Inleiding diabetes en diabeteszorg
- Vervolg kindergeneeskunde en kindermishandeling
In het Stadskinderziekenhuis is er in deze week de cursus 3 keer gegeven.
Vrijdagmorgen bezoeken we enkele gezondheidsposten.
De directeur zou graag enkele posten uitbreiden en inrichten als voorposten van de kinderpoliklinieken en het kinderziekenhuis en vraagt daarover onze visie.
Tijdens de uitgebreide gedachtewisseling daarna, komt de vraag aan de orde of het dan nu niet het juiste moment is om familydoctors in te zetten en in deze posten kinderen én volwassenen te zien?
Nieuw:
Eenmaal wordt de cursus Train de Trainer met belangstellende artsen uit de stad en enkele provinciesteden besproken. De afstand van
100 km was geen bezwaar. Olevsk is zelfs 190 km.
De belangstelling daarvoor was zo groot
dat we in groepen moesten gaan werken.
Op donderdagmiddag brengen we dan een bezoek aan het genoemde College en krijgen uitgebreid uitleg over de opleiding en een rondleiding door het instituut. Zouden we voor elkaar wat kunnen betekenen? Hier is bruikbaar oefenmateriaal voor ons aanwezig. Er is ook interesse in ons werk. We gaan weg met een verzoek in het voorjaar terug te komen en dan tijdens een trainingsdag wat te vertellen over zorg in Nederland.
’s Middags volgt de eerste cursus voor de artsen in de volwassenezorg met als onderwerp:
diabetes en diabeteszorg.
In kleine groepen werken is nog niet gewoon!
Dan is het weekend en in het weekend valt er
een dik pak sneeuw, althans voor onze begrippen.
Dat maakte het programma voor de komende week wat ingewikkelder want we moeten in verschillende steden in de provincie de training geven: reizen door de sneeuw! Toch is het gelukt op alle plaatsen de geplande cursussen te geven, al moest er wel een keer een taxi rijden naar de stad Olevsk, 190 km ten noorden van Zhytomir.
Maandag: Korostivic
Dinsdag: Berdichev
Woensdag: Novograd Valinsk
Donderdag: Olevsk
En dan zit het er op! Dit was te veel voor een persoon om alleen cursus te geven. Dus een volgende keer toch nog harder er aan trekken om met twee of drie artsen samen te gaan en samen de training te verzorgen tot het moment dat de Oekraïense artsen zelf een deel of de hele bijscholing gaan doen.
Het is onze insteek geweest om nu grondig te evalueren en de vraag te beantwoorden of er iets is veranderd ten goede en of verder kennis delen zinvol is.
Of is het moment gekomen om te stoppen? Zo heel concreet te evalueren, is een “vreemde actie” in Oekraïne.
Uiteindelijk is de bedoeling duidelijk, en komen de directeur en hoofd polikliniek met 4 belangrijke conclusies:
-
De artsen doen meer en beter onderzoek
-
De artsen voelen zich hierdoor meer arts
-
Ze durven zelf af te wachten i.p.v. door te sturen of uit voorzorg veel medicijnen te geven
-
De oudere artsen raken gemotiveerd voor veranderingen.
Op basis van deze gegevens besluiten we verder te gaan met kennis delen waarbij in de toekomst:
-
De inbreng vanuit de artsen geleidelijk meer inhoud moet krijgen
-
het zelf-doen een steeds belangrijker plaats in moet gaan nemen
-
De organisatie van de cursus in Oekraïne meer gestalte moet krijgen
Na een voorzichtige planning voor de komende tijd en enkele vaste afspraken over participatie en inspanningsverplichting, ronden we dit deel af en nemen weer afscheid. Tot ziens bij gezondheid in 2017!
Ook dit bezoek kon alleen zinvol zijn dank zij onze vaste tolk Mevrouw Olga Anatova.
Zaterdag 19 november zijn we na een voorspoedige reis weer terug in Leerdam.